Nieuws

Twee jaar geleden ging ons vizier van Volendam naar Xuzhou en dat leverde nogal wat onzekerheid op. Ten eerste bleef het nog lang onduidelijk of het WK uberhaupt in China zou plaatsvinden, ten tweede was het de vraag of we daar dan wel met een compleet team heen zouden gaan. Want het is niet zomaar iets, acteren op het hoogste podium in onze sport en dan ook nog eens aan de andere kant van de wereld. Gelukkig hadden we al snel een grote groep China-gangers waarmee we in meerdere klasses mee konden doen. Het enthousiasme binnen de groep werd omgezet in motivatie en al vanaf juli 2018 werd er hard getraind. Op de competitiewedstrijden kwamen we telkens goed voor de dag, maar op het NK in Ommen was het allemaal wat wisselvallig. Niet de beste voorbereiding op een WK, maar we wisten dat deze ervaring ons ook van pas zou komen.

Dus vol goede moed vertrokken naar Xuzhou, om daar voldoening te gaan halen voor alles wat we de afgelopen acht maanden hebben moeten doen en laten voor onze uit de hand gelopen hobby. Na 23 uur reizen, een dagje bijkomen van de reis en een flinke badhuis-sessie was het tijd voor de eerste beproeving van deze week: het weegmoment. Iedereen zat keurig op of onder zijn streefgewicht en zo was de eerste overwinning een feit.

Op naar de donderdag! Als eerste was de klasse tot 640 kg aan de beurt. Met de ervaringen van het NK in het achterhoofd begonnen we zonder enige spanning aan de wedstrijd en dat betaalde zich uit. De ploeg liep als een geoliede machine en zelfs zo goed dat we bij de eerste vier en dus in de halve finales belandden. Daar hadden we niet veel in te brengen tegen St. Pats en in de strijd om het brons kwamen we net tekort tegen Monnickendam, maar het gevoel in de ploeg was goed en dat was het belangrijkste voor vandaag.

Vrijdag stonden de 600 en de 680 op het programma. In de lichtste klasse stonden we met een jong team met wat onervaren jongens en dan weet je dat het lastig wordt op dit niveau. Maar net als gisteren klopte alles in deze ploeg en grote namen als Mountain View en DaBenniu werden verslagen. Helaas zat ook onze angstgegner Sokarri bij ons in de poule en in die partij ging het hard tegen hard. We troffen de Basken al in het derde blok van de poulefase, maar leken toen allemaal al te beseffen dat dit de beslissende partij was voor een plaats in de halve finale. Uiteindelijk hield één enkele waarschuwing ons weg uit de knock-out fase, maar we hadden wel weer de bevestiging dat we mee kunnen doen in de wereldtop. En dat is een fijn gevoel met nog twee wedstrijddagen voor de boeg. In de 680 liep het helaas allemaal wat minder gesmeerd en daar kwamen we dan ook niet verder dan een zesde plaats.

Zaterdag was voor de meesten van Lagerweij een rustdag, maar ‘onze’ Arjan Davelaar deed het allesbehalve rustig aan. Hij behoorde net als twee jaar geleden tot de nationale 640-selectie en sleepte daarmee opnieuw een zilveren plak in de wacht. Een keurige prestatie, wetende dat ze nu toch echt wel in de buurt komen van wereldkampioen Schotland.

Zondag zou voor ons de dag van de waarheid worden. De nationale ploeg voor de 600 klasse was al vroeg in het seizoen gemaakt in samenwerking met Monnickendam en dat klikte meteen. Op de trainingen was het gevoel al goed en in de afgelopen dagen had iedereen nog een flinke dosis zelfvertrouwen getankt. En dus begon er langzaam wat hoop te komen op misschien een eerste WK medaille in de moeilijkste klasse op dit toernooi. De loting was onverbiddelijk: beginnen tegen regerend wereldkampioen Schotland, dan het onvoorspelbare China en daarna Baskenland, waarvan je één ding altijd zeker weet: die geven zich nooit gewonnen. We startten zonder enige angst tegen de Schotten en tot onze verbazing konden we ze direct partij bieden en later zelfs de partij naar ons toe trekken! Deze overwinning gaf ons het geloof dat er vandaag wel eens iets heel moois zou kunnen gebeuren. In de poule kwamen we niet in de problemen, en als winnaar van de groep moesten we het in de halve finale opnemen tegen Ierland. Dit team was gevormd door het oppermachtige St. Pats, dat inmiddels al in 5 klasses het goud had opgeeisd. Dat deze resultaten geen garantie zouden zijn voor meer succes, werd al vrij snel duidelijk. In de eerste trekbeurt speelden de Ieren een spelletje met ons, waardoor we de ons helaas gewonnen moesten geven, maar het vertrouwen binnen de ploeg werd niet aangetast. In de tweede en derde trekbeurt gaven we de mannen van St. Pats geen kans meer en zo stoomden we door naar de finale. Daar wachtte ons Baskenland, waar we in de poule ook al van hadden gewonnen. Vol zelfvertrouwen begonnen we aan de finale en door rustig te blijven en ons eigen ding te blijven doen werden de Basken overklast. En dan is daar de ontlading! Een waanzinnig gevoel van voldoening en bevestiging dat we toch echt op de goede weg zaten met dit team. Eindelijk was daar de beloning voor jarenlang hard trainen en honderden kilometers rijden om samen met Monnickendam tot deze selectie te komen.

Het besef dat we wereldkampioen waren kwam maar langzaam binnen, maar wat is het een onbeschrijflijk mooi gevoel. Niet alleen voor de jongens die in de basis stonden, maar ook voor alle leden die hier de afgelopen jaren aan hebben bijgedragen. Al die ervaringen en trainingsuren leveren nu eindelijk de juiste beloning op. En dat was de kers op de taart voor dit hele seizoen. We hebben laten zien dat we als vereniging elkaar sterk kunnen maken, elkaar vertrouwen kunnen geven en, het belangrijkste van alles, de sfeer altijd goed kunnen houden. Dat maakt dit WK voor zowel de sport als de touwtrekkers en de vereniging enorm geslaagd. Wij kijken nu al weer uit naar 2020! 

Namens alle leden van TTV Lagerweij willen we u via deze weg nogmaals hartelijk bedanken voor uw steun en support, in welke vorm dan ook.

Bedankt!